Afwijkend mondgedrag zoals mondademen, duimzuigen en tongpersen kan articulatieproblemen, foutief slikken en problemen met de tandenstand tot gevolg hebben.

Er wordt van een articulatieprobleem gesproken als spraakklanken vervangen, weggelaten of vervormd worden.

Articulatieproblemen kunnen verschillende oorzaken hebben:

• verkeerde articulatiegewoonten
• afwijkingen in het primaire mondgedrag, zoals slikstoornissen of andere oro-myofunctionele stoornissen
• neurologische stoornissen
• gehoorafwijkingen

Globaal verloopt de taalontwikkeling als volgt:

• 0-1 jaar: veel en gevarieerd brabbelen
• 1-2 jaar: een aantal onvolledige woordjes produceren
• 2-3 jaar: minstens 2-woorduitingen (niet altijd met volledige woordopbouw)
• 3-4 jaar: 3- tot 5-woordzinnen (de grammaticale structuur is nog niet correct)
• 4-5 jaar: goede enkelvoudige zinsstructuren, bijna alle spraakklanken zijn gekend
• 5-6 jaar: goede samengestelde zinnen, alle spraakklanken zijn gekend

Een taalontwikkelingsstoornis ontstaat wanneer de taalproductie en/of begrip vertraagd of afwijkend verloopt. In therapie wordt er zowel gewerkt aan taalvorm, taalinhoud als taalgebruik.

Men spreekt van een aandacht- of concentratieprobleem wanneer iemand er niet in slaagt zijn aandacht langere tijd op eenzelfde taak te richten. Hierdoor ondervindt men moeilijkheden om een taak tot een goed einde te brengen. Dit uit zich bij kinderen typisch in leerproblemen. Bij concentratieproblemen is er soms sprake van ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) en ADD (Attention Deficit Disorder).

De leerstoornissen vormen een groep van stoornissen waartoe dyslexie, dysorthografie en dyscalculie behoren.

• Dyslexie/dysorthografie is een stoornis die wordt gekenmerkt door een hardnekkig probleem met het aanleren, vlot toepassen en het automatiseren van lezen en/of spellen.
• Dyscalculie is een stoornis die wordt gekenmerkt door een hardnekkig probleem met het aanleren en vlot/accuraat oproepen/toepassen van reken- en wiskundevaardigheden.

Iemand heeft een stemstoornis wanneer zijn stem om één of andere reden niet kan voldoen aan de eisen die eraan gesteld worden.

Stemstoornissen kunnen verschillende oorzaken hebben:

• Organische oorzaken: stembandverlamming, stembandpoliep, stembandcysten en strottenhoofdkanker.
• Functionele oorzaken: verkeerd stemgebruik of stemmisbruik. Een functionele oorzaak kan ook aanleiding geven tot een organische afwijking.

Een slikstoornis ontstaat wanneer er zich een probleem voordoet in één van de 3 slikfasen ( orale, pharyngale en oesophagale fase).
De meest voorkomende oorzaken van slikproblemen bij kinderen zijn ontwikkelingsstoornissen. Bij de slikrevalidatie horen verschillende therapeutische technieken specifiek voor de pediatrische revalidatie.

Iemand heeft een stemstoornis wanneer zijn stem om één of andere reden niet kan voldoen aan de eisen die eraan gesteld worden.

Stemstoornissen kunnen verschillende oorzaken hebben:

• Organische oorzaken: stembandverlamming, stembandpoliep, stembandcysten en strottenhoofdkanker.
• Functionele oorzaken: verkeerd stemgebruik of stemmisbruik. Een functionele oorzaak kan ook aanleiding geven tot een organische afwijking.

Dysartrie is een spraakstoornis die wordt veroorzaakt door een beschadiging van het zenuwstelsel. De spraak is hierbij moeilijk verstaanbaar (onduidelijke uitspraak, een te zachte/hese stem, eentonig of nasaal spreken) omwille van een stoornis in de spierspanning en/of de coördinatie van de spieren.

Verbale apraxie is een articulatiestoornis waarbij het programmeren van de achtereenvolgende spierbewegingen verstoord verloopt. Een typisch kenmerk hiervan is zoekend mondgedrag. Verbale apraxie gaat vaak gepaard met orale apraxie. Dit is het onvermogen op verzoek mond- en tongbewegingen te maken (fluiten, hoesten, blazen).

Afasie is een verworven taalstoornis die wordt veroorzaakt door een hersenletsel (hersenbloeding, hersentumor) en waarbij het begrijpen en/of het uiten van gesproken en/of geschreven taal gestoord is.

Een slikstoornis (dysfagie) ontstaat wanneer er zich een probleem voordoet in één van de 3 slikfasen (orale, pharyngale en oesophagale fase).
De meest voorkomende oorzaken van slikproblemen zijn hoofd- en halskanker, neurologische problemen en tracheostomie (= operatieve luchtpijpopening).

Na een ingreep in het hoofd- en halsgebied kan het slikken, articuleren en stemgeven moeilijk zijn.

Men spreekt van een aandacht- of concentratieprobleem als men moeite heeft om zijn aandacht te focussen op een onderwerp of activiteit. Concentratieproblemen kunnen zeer verschillende oorzaken hebben. Een verminderde hersenfunctie kan voor concentratieproblemen zorgen.

Er wordt van een articulatieprobleem gesproken als spraakklanken vervangen, weggelaten of vervormd worden.

Articulatieproblemen kunnen verschillende oorzaken hebben:

• verkeerde articulatiegewoonten
• afwijkingen in het primaire mondgedrag, zoals slikstoornissen of andere oro-myofunctionele stoornissen
• eurologische stoornissen
• gehoorafwijkingen